Ride for the Roses (100 km.) 1

Onder het genot van een heerlijk zonnig weertje heb ik vandaag met bijna 100 collega’s de Ride for the Roses gereden. Het doel is geld te werven voor KWF Kankerbestrijding voor, zoals Lance Armstrong voor ogen stond, onderzoek naar kanker. Dit is geen fietsevenement om geldprijzen, maar een fietstocht met voor iedere deelnemer aan de finish een rode roos. Een roos die symbool staat voor andere waarden in het leven dan geld, medemenselijkheid bijvoorbeeld. Iedereen kan aan de Ride for the Roses meedoen. Er zijn verschillende mogelijkheden: een ‘Cycle Tour’ van ruim 100 kilometer en twee toertochten van 50 en 25 kilometer.
Vanmorgen was het vroeg opstaan. Om 7.30 uur werden we bij de Ordina vestiging aan de Kadijk verwacht. Daar kregen we Ordina kleding, een bidon, eten voor onderweg en konden we een kopje koffie nuttigen. Rond 8.30 uur gingen we met z’n allen, begeleid door een aantal Mini’s, van de Kadijk naar de Martini Plaza. Een geweldig mooi gezicht: een peleton van 100 wielrenners, met allemaal dezelfde kleding. Als dat geen goede marketing is! In Martini Plaza konden we een stevig ontbijt nuttigen. Dat was ook wel nodig, omdat er tijdens de 100 km. lange tocht geen stop zou komen. Genoeg eten en drinken meenemen, was het motto. Rond 10.30 uur vertrokken we als derde groep. Voor ons zaten respectievelijk de Rabobank renners en Alfa accountants. Beide groepen waren groter en hadden voorrang. Als groep zijn we de hele tocht zo’n beetje bij elkaar gebleven. Veel publiek onderweg, waar ook vaak de naam Ordina is gevallen (jaja…goede reklame!). De tocht ging van Groningen naar Hoogkerk, Doezem, Surhuisterveen, Drachstercompagnie, Bakkeveen, Roden, Yde, Eelde en weer terug naar Groningen. Totaal precies 100 km. Het weertje zat goed mee: de hele dag hebben we zon gehad. Vervelend was het continu afremmen bij bochten. Omdat alle wielrenners in één lange colonne reden, werd er in bochten flink afgeremd. Gelukkig hebben we geen valpartijen gehad. Gevaarlijk was het wel. Het fietsen zelf was niet vermoeiend; het steeds afremmen maakte het zwaar. Na de tocht hadden de meesten vooral last van de schouders door de verkrampte houding. Soms ging het tempo van 50 km/u plotseling terug naar 5 km/u. Dat houdt je wel alert!

Na de finish wachtte ons in de VIP ruimte een heerlijke italiaanse pasta. Na 2 porties pasta en goed drinken, ging ik met een voldaan gevoel weer naar huis. Ordina: bedankt!