Vanmorgen vroeg uit de veren om tijdens het ochtendgloren de Mont Ventoux vanuit Bédoin te fietsen. Om 8 uur sta ik aan de start. Tevoren goed gegeten, gelletje en wafel mee en 1 bidon. Voor de afdaling een regenjas mee. Dus zonder teveel ballast start ik aan de zware tocht van 22 km omhoog. Het begin van de tocht is vooral vals plat omhoog. Hier maak ik veel vaart, tot 30 km/u. Door 2 dorpjes en de echte klim kan beginnen. Het begint meteen met zo’n 7%. Zo vroeg in de ochtend is dat wel wennen aan de benen. Ik kom in het bosgebied van de Ventoux en klim verder het bos door. Onderweg kom ik een enkele fietser tegen en ook een enkele hardloper. Respect! Bij het stuk van 11% wordt het een stuk zwaarder en ik kan net 9 km/u aanhouden. Aan het eind van het bos is er weer even vals plat en kan ik versnellen tot 20 km/u. Daar snel een gelletje en de klim over het kale deel kan beginnen. Eerst 5% stijgen en daarna steeds steiler. De zon begint nu feller te schijnen. Gelukkig is het bovenop wat kouder en daarom nog prima uit te houden. Ik zie na enkele bochten de top. Ik kom langs het beeld van Simpson. Versnellen lukt niet meer. Het laatste stuk gaat nog even heel steil omhoog. Buiten adem kom ik over de finishstreep. 1 uur en 44 minuten. Even snel als de klim van eergisteren, maar wel 1 km. meer gereden. Ik ben blij! Het is koud boven. Direct mijn regenjas aan en weer naar beneden. Ik kom daar dezelfde hardlopers en veel meer fietsers tegen. Ze hebben het zichtbaar zwaar 🙂
Leuk geschreven Bert! Het idee dat je voor me had om in oktober, na mijn fietstocht, nog een keer die kant op te gaan ben ik nog niet vergeten… Dus wie weet!
Groet,
Rutger